|
کابل ناتهـ، Kabulnath
|
دو غزل تازه از راحله یار
چه علت است که بیهوده تاب وتب داری؟ خیال برتری ای دوست! بی سبب داری؟ خدا تو را به دل آزاری آفریده چنین؟ ویا خدا نکند عـــــــــــمرهاست تب داری حوا چگونه به تو سیب را تعارف کرد؟ که تاهـــــنوزبه دل کینه و غضب داری؟ تو خود لذایذ آن سیب را ندانستی؟ که برحقیقت خود خــــشم بی سبب داری؟ به جزحکایت یک عمر خودپرستی نیست ترانه ای که تو هـــرروز زیرلــــب داری برابریم و دو بال ِ صعود ِپروازیم تو سهم بیــــــشتراز من چرا طلب داری؟ فبروری 2007 همــــــــصدا ! برخیز کاخ ِ آرزوهایت شکست قـــــــامت ِ کاج وبلندای تماشایت شکــــست دخــــــترت بر سر بساط شعله برپا کرده است حاصل ِ عمر ِ عزیزت سوخت فردایت شکست با دروغ دین وفریــــــــــــــاد تساوی ، حریت هرکسی باحــــــــیله ء نو دست یاپایت شکست بر تو شورید وتــــــــجاوز کرد ودربندت کشید برتو خنــــــــدید ورهایت کرد ودنیایت شکست مرگ بادش باچنــــــــین وحشت سرای بندگی خاک برجانی که لبــــــخند ِ مسیحایت شکست با هیولای پلشتی اختـــــــــــــــــیارت را گرفت باسر ِ بازو غرور و بال ِ عنـــــــــقایت شکست خـــــــــــواهرم برخیز! راه چاره ی برخود بیاب بشکن آن دستی که کاخ ِ سبز ِ رعنایت شکست
************ |
