در یکی از نیمه شبهای بهار 2007 که هنوز میان خواب
وبیداری در جولان بودم، با صدای ناهنجار زنگ تیلفون از جا پریدم. با این
گمان که کدام مزاحم تیلفونی ویا شخصیست که با چشمان خواب الودش نمبر
اشتباهی را دایل نموده( با اینگونه مزاحمت ها در دهلی عادت نموده ایم!)
گوشی را برداشتم، صدای نا اشنا ولی مهربان با گفتن«اقای جگموهن........؟»
پرسشی را مطرح کرده، خود را« محمد حسن ناظری»معرفی کرد.
طوریکه از صحبتش هویدا شد، استاد دانشکده هنروادبیات
دانشگاه کابل بوده و برای تهیه یک فلم داکومنتری در مورد هندوان افغانستان
(که متاسفانهء اکثریت قابل ملاحظه شان مهاجر ودربدرند) به هند مسافرت کرده.
فردای آن روز را قرار ملاقات گذاشتیم.
جناب ناظری،
هدف از تهیه فلم لالا هنـــدو را بیان
داشت. پهنایی آگاهی شان در عرصه تاریخ افغانستان، بصورت کل وتاریخ هندوان
این دیار اریائی، به گونهء ویژه، قابل ارج فراوان است.
ساعتها در مورد وضع زندگی هندوان وسکهـ ها در داخل کشور
ودر دیار مهاجرت، از رسم و رواجهای شان ،و مسایل دیگر حرف های به میان آمد.
هدف عمده اقای ناظری از تهیه فلم لالا هندو، شناسایی
هندوان افغانستان منحیث باشندگان قدیمی این سرزمین مقدس است. به گفت ایشان
این فلم پاسخ مستندیست برای کسانیکه بنابر کمبودی آگاهی و نبود اطلاع وسیع
و همه جانبه از تاریخ کشورمان، هندوان را بیگانه و غیر افغان میپندارند.
به باور این قلم، که شاهد عینی فلم برداری
بخشی از
آن بوده ام، فلم نامه و تلاش جناب استاد ناظری در جایگاه ی
کارگردان، در خورستایش است. استاد به این باور است که پذیرا شدن دشواریها و
مشکلات، در واقع سرآغاز پیروزی هایی آینده بوده با علاقه سرشار و دقت لازم
به این کار طاقت فرسا و بی سابقه بسم الله گفته است.
نبود امکانات مالی و تخنیکی، کمبود منابع، مهاجرت اهل نظر
اقلیت هندوان که تماس با هریک شان، کاری ساده و هموار نیست،
دشواریهای اند که از نقطه ی آغاز برسر راه ی این فـــــــــــلم
قد افراشته بودند.
در هفته ی پسین ماه روان عیسوی، استاد حسن ناظری از کابل
برین ضمن صحبت تیلفونی ، از آماده شدن فلم برایم مژده داد که فراوان مایه
شادمانیم شد امید است در همین نزدیکها به تماشای این فلم مستند
بنشینیم. همچنان از محبت کاکایم استاد ایشور داس، که پیش زمینهء این شناخت را
سبب شده است، نیز مشکور و ممنونم.
|