دل تنگ و نفس تنگ و قفس از سر و بر تنگ

خُـلـقـست ز بـیـهـوده­گـیِ نـورِ بصر تنگ

از تـنـگـیِ آغوش شد  عمری که خبر نیست      

بسـتـه هـمـه­گی خنجرِ کین را به­کمر تنگ

تُـنـگـی، به­کـفـی پر گـل و پر بـاده نه­بینی

تُـنگـست دگـر، بـاده و گـل را چـقدر تنگ!

جـز تلـخـی و تـنـدی  ز کسی مهـر نه­بینی

کـردنـد مـگـر بـار حـلاوت  به­شـکر تنگ؟

هرسو نگری اهل ریـاسـت، ز چپ و راست

اندیـشـه تُـنُک، فکر  به­تقصیر و نظر تنگ

کـاری نـه­شـود بـهـر دفـع فـاجعه امروز

بـا آنـکـه بـود وقـت بـه­هنگام خطر تنگ

بـهـر دگران بـار کـشـیـدن هنری نیست

هـر چـند به­خود بسته­یی از زیر و زبر تنگ

از بـهـر حـمـل کـردنِ سـربـاریِ دلخواه

بـنـدنـد بـه­پـالان و جُـل و جُولی خر تنگ

سر مـنـزل مـقـصـود و بهشتِ دگرانست

بـهـرِ گـذرانِ خـودِ مـا، مـلـکِ پـدر تنگ

اندیـشه، چـی بـگشـاده! به پابوسی اغیار

در خانه­ی خود،  با همه­گان قلب و نظر تنگ

کـاری نـشـد از دسـت تـو، الا کـه خرابی

دورت شده  سـنگواره گـکِ عـهـد حـجـر، تـنگ