|
به نام آنکـه
در هــــــر ســـجـده ســه بار بـر زبان آيـد ...
در انبوهــــــه اينهــمه
ســايت و وبلاگ که خــداوندگـار ســقـفها شــان را بر ســر گــردانندگــان
و گـرداگـرد_گــردندگان
سـرگردان شـان ســوراخ نکناد، يکـي هــم هـمين "کـابل ناتهـ"
مــرز_نشــناس است.
چــه کســي نمــيداند کـه دو
دســت برومـند ايشــور داس
"کــابل ناتهـ" را با
پيشــکش کــردن بيشـــتر از هشـــتاد شــماره، هـمــچنان نيرومنـد و
آبرومنـد اســـتوار نگهـداشـــته و هــرگــز نگــذاشتـــه اين گســتره
سـتره و ســـتوده مــانند زمـين خــونين ورزشــگاه کابل هـــم ميدان
زورآزمــايي پهـلوان پنبه هــا باشــد، هم ســتيژ "هـنرنمـــايي"
خــامــه فــرســايان تشــنه کام دشــنام بر لب و دشــنه به دست و هــم
تمـاشــاگه هـمـاوردان آرامــش گمکــرده کـه جنگ را با پول ميخــرند،
جـفـنگ را رايگــان ميبخـشــند و در ســـنگر پنهـــان نامهـــاي دروغــين
ميپوســند. اينها را چــه شــکنجه يي تلخــتر و دشـخــوارتر از بيشــتر
زيستن خـواهــد بود؟ گــوارا باد تان اين ارزانــي ابزارهــاي ارزش ســتيز
و گراني تابليتهــاي خــواب آور!
و
"کـابل ناتهـ"...، در "کـابل ناتهـ" مــن برتر از
تو نيســـتم، تو بهــتر از او نيســـتي، و او فــراتر از آنکـه هــنوز
نيامــده، نيسـت. اينجــا کســي با کــژترازوهـــاي اکـثريت و اقـليت،
آريايــي و يهــودي، فاشـيست و فحـاشـيست، قهـــرمان و قهقـــرامان، هـندو
و مســـلمان، فـارســـي و پشـــتو، پـرواني و پکـتياني، هــيرمــندي و
هــــزارســـتاني، افغـان/ افـغـاني و افغانســـتاني، فـتيله گــرا
و قـبيله گـــرا و .... افتخــارات کاغــذين و مـــرمـــرين کـه هـيچ، زر و
ســـيم و پلاتين را نيز در پله دلخــواه ســـنجش و پيمــــايش نميگــذارد،
زيرا هــر مهـمــان و هـمکار اين ســايت ميداند کـه زمســـتان مـيرود و
روســـياهــي ميمـاند.
خـوشـبختانه روزگار مـا
روزگار شـگـفتن با ديدار داشــته هـاسـت، نه پژمــريدن در سـوگ نداشــته
ها.
اگـــر اورنگ نشـــينان
فــروخـفته در ژرفــاي تاريک تاريخ بازوبند الـمــاس داشــــتند، مـا اياس
خــاصـــي به نام ايشــــور داس داريم. هـمســـايه آذر برزين و ســـده
مهــــرگان دارد، مــا فــريبا آتش و ســـاغر مــــژگان داريم. مصـــر رود
نيل و اهــــرام يادگاري دارد، مــا نيلاب مـــوج و مليحــه احــــراري
داريم. آنهـــا هـيماليا، آمــازون، نياگـارا و مجســمـه آزادي دارند، مــا
مـــريم محبوب، زينت نور، فــــريده انوري و فــــــرزانه فـاراني داريم.
آيا هــيچ خواهــم توانســت
ســپاســمندانه تر از اين فــرياد زنم: زهــي شــکوه و فـــري بر
فـــرزانگاني چــون کامــله حـبيب، نگــينه اريب، فــرشـــته حضــرتي،
مــاريا دارو، روح افــــزا عثمان و ديگـران ...؟
تا پـرداختن به دنباله
نيمگـفته ها در شـمــاره آينده، شـما را فـــراميخـــوانم به تماشـــاي يک
"نگــــاه"
و چــند "مـــــــــرواريد":
وصـيت ميکــنم در مـــرگ
مــن آيينه ات ســـازند
مـــن و خــواب گل مـــريم،
تو و تصـوير تنهـــايي
"زينت نور"
***
با گـــــردش نگاه تو
مســــــتانه شــــد غــزل
در چـنگ لحـظه هــا چـه
صميمانه شــد غـزل
انگــور گشــته پخته و شهـدش
به جام ريخت
در بين پنجــه هـــاي تو
پيمـــــانه شـــد غـزل
احسـاس زن به قيد ســـنن
مـاند و آه و درد
از دســت روزگـار کـه
مــــردانه شــد غــزل
با هـــــــر کـلام
حـــــافظ آتش بيان عشــــق
مهـمـــان شــامهــاي
غـــريبانه شـــد غـــزل
بر گيســــوان خســــته
شـعـــــــر زمـــان مـا
ســــــرپنجه هـــاي پر فتن
شـانه شــد غــزل
چـــوپان ســرنوشــت کـه زد
ناي عشـــق را
آه خـــــدا شــــنيد و
ديوانه شــــــد غـــــــزل
در نقــــش پايهــــــاي تو
خــــوابيد ناامـــيد
با واژه هـــــــاي شــاد که
بيگانه شـد غــزل
"فــريبا آتـش"
***
مـثل تنهـــايي شــــاعر در شــب
مثل آن پيکـــر يخ بسته آن مـــرد غــريب
کـه زنش خـاکش کــرد
مـثل يک پيکـــر خون آلــوده
_مثل
بـودا در شـــر ق_
مـثل کــوه پامــير
مـــن چــو دشـت بکـــوا
مـــن هـمش تنهــــــايم
"مــژگان ســاغـر"
***
... و در پاياني که پايان
مباد، با باور دگــــرباره ميگـــــويم:
مــن بدون دوســـــتان،
دشــــمنان و دوســتـدشــــمنانم زندگــي ندارم.
هـمــــين.
[][]
ريجـــــــاينا
(کـــانادا)
بيست و چهارم ســـپتمبر
2008
|
