چف

تا بوسه یی ازش طلبم اف کند صنم

با فحش و ناسزا طرفم تف کند صنم

مضمون کند مرا و بخندد، به ریشخند

... و یک پیاله چای تعارف کند صنم

از شرم آب آب شوم زیر پا شوم

آنگاه باز گشته تاسف کند صنم

گاهی به طعنه نیش زند بر دل و گهی

الحمد خواندو به دلم چف کند صنم

□□□

این طالع منست که طغیان نموده است

من خاک خاک گشته ام و پف کند صنم

10 آگست 2008

پیشاور

یک دو سه حرف

همیشه در کله ام موج میزند سخنت

و بعد یک دو سه حرفی که بسته شد دهنت

اشاره کردی و گفتی که میروی به سفر

بدون اینکه نظر افگنی به یاس منت

ز یاد کی رود آن روز، آن محافل و آن:

به ناز چرخ زدن، رقص کردنت، اتنت

که نقش بسته به دل لحظه لحظهء دیدار

و آن به زیر زبان گفتن تنن تننت

□□□

از این خزان زده گی ها چنان سفرکردی...

که هیچ برگ پیامی نداد از آمدنت.

6 سپتمبر 2008

پیشاور