سر نوشت

منیر سپاس

 کاش باغبان سرنوشت

در باغ آرزو هایم

تخم دیگری می کاشت ویا نهال خوشیختی غرس میکرد

تا از پامیر شروع تا بلخ و هرات

ازهندوکش تا بابا و  دشت لیلی

در هوای بدون دود فقر

فارغ از غبار کینه

و نادار از خار ناهمی ها

وبی غم از یورش و شبخون دال خوران بی شرم

در آغوش سبز طراوتها

لبخند و شادمانی حاصل میداد 

3.5.2007