ياسر وحيد

در خانقاه خوشســـت دم بي نوايي ام

در انجمن چنين بود کم نمــــايي ام

ســـيماي يار مثل غزل خوش نما بود

تصوير عشـــق کهنه دهد آشنايي ام

لب  در سکوت و چشـم  به راه محبتيم

در التجــــا نهان بود هر گدايي ام

از مرز بي خودي بداني گذشـــته ام

ســـــاقي ساقيان کند ميگساريم

1383کابل