در راه تاسیس یک جامعهء بی تعصب و بدون تبعیض

داکتر اکرم عثمان

تردیدی نیست که برادران هندو و سکهـ ما به دلیل سلطهء چهل مزمن و تعصب ریشه دار مظلومترین و آسیب پذیر ترین گروه بومی جامعهء ما بوده اند و پیش از هر لایه و قشر مردم ما با تبعیضات مذهبی، دیوانی، قضایی و رفتاری حکومت های کژاندیش و سفاک وطن ما مقابل بوده اند.

برغم تصور نادرست برخی از تاریخ نگاران خودی و بیگانه که بر اقلیت های یادشده بر چسپ مهاجر بودن از نیمقارهء هند را زده اند، قدر مسلم اینست که هندوان افغان یکی از ریشه دارترین و قدیمیترین باشنده های افغانستان بوده اند و در اشاعه، بالندگی و پاسداری تمام جلوه های فرهنگ بومی ما سهمی مؤثر داشته اند. برای اثبات چنین ادعایی چه بهتر که کتاب ارزشمند جناب ایشور داس را بخوانند و به حقانیت قضیه پی ببرند.

بالمقابل تاریک اندیشان و کوردلان نه تنها هویت تاریخی برادران هندوی ما را منکر شده ا ند بلکه موجودیت شانرا سزاوار حذف و قلع و قمع دانسته اند.

در مواردی، از جمله در ترکتازی های سی سال اخیر، به حدی قساوت علیه هموطنان هندو و سیکهـ ما فزونی گرفت که در مقیاس حقوق بین المللی، جنایت علیه بشریت یا « ژنوسید » شمرده میشود.

به پنداشت این قلم موضوع مورد بحث ما مسآله ای فراتر از بررسی های دستوری لغوی و زبانشناسی می باشد. نفس مساله این است که شماری تنگ نظر با عنوان کردن چنان مباحثی می کوشند حقانیت وجود و حضور برادران عینی و تاریخی ما را زیر سوال ببرند و آنها را مادام العمر فاقد هرگونه حقوق طبیعی و مدنی معرفی نمایند.

نباید اعتقاد به یکی از مذاهب رسمی ضامن تصاحب حقوق بیشتر سیاسی باشد. در شماری از کشور ها اولیای امور مذهبی از مشارکت در هرگونه انتخاباتی منع شده اند چه بیم سوء استفاده از باورهای اعتقادی در پارهء از قضایا اسباب مخدوش کردن تصامیم و داوری های سیاسی را فراهم می کند.

تعادل ناپایدار در جامعهء ما محصول و مدلول همین طرف نگرش می باشد. راه علاج جامعهء ما، تحکیم جامعهء مدلی و عبور از تاریکنای قرون وسطی می باشد. در آن حال ترفند های دواندازی بین فرق سیاسی و مذهبی از بین خواهد رفت و امکان همنفسی فراهم خواهد شد.

           نه افغانیم و نی ترک و تــــتاریم           چمن زادیم و از یک شاخساریم

           تمیز رنگ و بو برما حرام است          که ما پروردهء یک نوبـــــهاریم

علامه اقبال لاهوری