از: بهار سعید

به بیت و واژه ترا در کتاب گل ریزم

و یا غزل به غزل بیحساب گل ریزم

سبو به خلوت من درگرفته میشکند

شبی که عشق ترا در شراب گل ریزم

سرود چشم ترا از پیاله ی نیلی

به آبشارچه در پیچ و تاب گل ریزم

دو غنچه بوسه ی نرگس به گیسویم که زدی

بجای خاطره در شعر ناب گل ریزم

ترا به دامن خود روز ها که میچینم

به بسترم ببرم وقت خواب گل ریزم

به هر غزلکده اندیشه ی حضور ترا

به شاعران غزل، از رباب گل ریزم

یکی دو مژده که دادی که دل نرنجانی

به یخ نوشته و در آفتاب گل ریزم

به شعر« رابعه» و« مولوی »،« فروغ»،« بهار»

ترا شراب و خودم را سراب گل ریزم