شاید درین روز ها هموطنان ما بیاد بیاورند که سی سال ازکودتای ثورمی گذرد.

پس از آن کودتا، نا امنی ها وخونریزی ها، زندانی کردن ها واعدام ها افزایش یافت. دوسالی نگذشته بود که چند ملیون افغان مهاجرشدند.  جنگ شدت اختیار کرد. وضع دولت هر روز بدتر شد. حملهء قوای شوروی هم نتوانست آن را نجات بدهد. با حملهء قوای شوروی جهان مخالف آن علاقه گرفتند و مجاهدان را کمک نمودند. در نتیجه جوانان بسیاری جان های خود را باختند .

 پس ازینکه شوروی  پای خود را پس کشید وکوشش کرد تا جنگ کاملا در بین خود مردم افغانستان باشد، وطریقی پیدا شود که مخالفین با دولت صلح وآشتی کنند، اما کار از کار تیر شده بود.  شوروی هم تکه وپارچه شد.  دولت وحزب دیموکراتیک خلق افغانستان سرنگون وپارچه پارچه گردید. اما افسوس که مردم افغانستان بازهم روی خوشی را ندیدند .

درین وقتی که سی سال از کودتای ثور می گذرد، یاد همه شهیدان راه آزادی و راه مخالفان ستم وبیعدالتی وتبعیض طلبی را به نیکی بر زبان میاوریم .

وطن عزیز ما افغانستان ، زخم های زیاد در بدن دارد. مردم تلفات دیدند ، رنج کشیدند .

حالا وقت آن رسیده است که از همهء تجارب تلخ درس گرفته شود . این درس آن خواهد بود که با یکدلی  ویکرنگی برای ساختمان وطن وبرای آسایش مردم دست به دست هم بدهیم . سابقه هایی را که کدورت آور ومملو از تلفات جانی ومالی بوده است ، انتقاد کنیم تا باز روی سیاه روزی ها را نبینیم.