کابل ناتهـ، Kabulnath















Deutsch
هـــنـــدو  گذر
آرشيف صفحات اول
همدلان کابل ناتهـ

دريچهء تماس
دروازهء کابل

 
 
 
 

خالده فروغ

 
 
همیشه پنج عصر
 
 
 

سطرهای بنفش نگاهم را خط خط میکنند

                                                                    عبث

با قلمی که ابریست

واژه هایم را

هجا هجا

              می شکنند

تا مصراعی از عشق نخوانم

صدایم را بریده اند

اگرچه خونین

اگرچه زخم اٌ گین

در نوار قلب عشق ضبط می شوم

اما نومیدی نیرومندتر است

گامهایم با پیش رفتن انس نمی گیرند

و تحرک گناه نا بخشودنی روزگار است

همیشه از نشستن و شکستن و سکوت

                                                      اٌ یینه ء مرا اندرز داده اند

ساعت زمان ما

همیشه پنج عصر است

هیچگاهی پنج بامداد نبوده است

هیچگاهی از برکه ء یادم نخواهد رفت

که تحرک گناه نا بخشودنی روزگار است

همیشه بوی غروب در مشامم اندوه می آوَرد

مجسمه ء کوهی در من شکل میگیرد

و هر شب با گریستنی طولانی

فرو میریزم

شهر فریاد زنگار بسته است

                                  خسته است

کلکین خانه ء ما اٌ ژنگین کلام است

با دیوار در میان میگذارد

بیداریی را که به اٌن نرسیده است

این بار، باران

                  در گرداگرد باد میوزد

و دستان درختان را

بی هیچ سنجشی به زمین پرتاب میکند

نای

نای تنهایی باید نواخت.

 

بالا

دروازهً کابل

شمارهء مسلسل ۷١               سال چهـــــــــارم                      ثور    ١٣٨۷                  اپریل/می 2008