م. نسیـــــم اســـــیر

از  بس  دلم   مکدر  و  روحم  معذب است     بر هر  طرف که  می نگرم دامن شب است

شب نیست ، این هجوم هیولای وحشت است     هرلحظه ترس و واهمه از نیش عقرب است

کس   ننگرد   به   خنجر  دل دوز  سینه  ام     کس  نشنود  فغان  حزینم  که بر  لب   است

از  قُرب  و  بُعد  بزم  محبت  ز من مپرس     یاران   همه    بعید  و  رقیبان  مقرب است

دیو   و  ددی   گرفته   زمام    امور    را      ترکیب   این   اداره   زجهل   مرکب  است

از   طالبان   و  راه   حقیقت   سخن  مگو     طالب به راه حق نرود ، این چه مطلب است

با  تیر   دین   به   سینهء  تاریخ  می زنند     یارب چه دین ومذهب ویارب چه  مشربست

مذهب    تمام    ملعبه ء    دست   جاهلان     مشرب  تمام  فاجعهء  جاه  و  منصب  است

من   بت   پرست   نیستم    اما  خدای  من     از رنج  بامیان ، سر و جانم پر از تب است

هر  بی  خرد  به  بت  شکنی  نام کی کشد     محمود  غزنوی که  به   نامش  ملقب   است

هر بت ، شکستنی  نه بود  ای غریق جهل     بشکستن   بتان    هوس   کار   انسب  است

در  این  بهار ، رایت  نوروز  می  رسد؟     یا  در  حصار  قاعدهء  دین  و  مذهب  است

برقی   ز   سوز    بندگی  ما   نمی  جهد    دست  دعای  خلق  به  سوی  تو  یارب  است

قومی « اسیر» پنجهء  بیداد گشته است

اندرعجایب وطن ، این کاراعجب است

22مارچ2001م