هما آذر

پشت این پنجره ها
زیر رگبار سکوت
زنی با خاطره ها زندانیست
همدمش فاجعه ی ویرانیست
باز اینک،
            بعد عمری،
                        باری،
                                    دست پربار نسیم
نرم و آهسته برین پنجره می کوبد
که:
گویا مژده ی باران دارد
نوبر عطر بهاران دارد
لیک،

            افسوس،
                        دریغ،
درگاهیست در این کومه زمستان جاریست
گوش این پنجره از آیه ی باران خالیست
پشت این پنجره ها
زنی با خاطره ها زندانیست
همدمش فاجعه ی ویرانیست
همدمش
فاجعه ی ویرانیست.

**