آرش آذیش

در حوالی یک پریشانی
و توالی یک پشیمانی

فصل کوران درد و فاجعه ها
فصل بیداد ، عصر ویرانی

تو پناه ام شدی به تنهایی
بردی از قحطی ام به مهمانی

در چنان سردسیر تیره و تلخ
در چنان یک فضای توفانی

از تموزی که هدیه ام کردی
وانهمه روز های نورانی

از سیاهی دگر هراس ام نیست
شب کجا ؟
تیره گی کجا بانو !
راه خورشید را تو می دانی

آرش آذیش