آرش آذیش  

این هجمه را کوه

شعله ی جاوید
هم
که کوهستانی از شکوه
شبیخونی چنین سبک دست و عاصی را
جنگ بیاد ندارد
جنگاور رزم های بزرگ مردمی
نماد یاری
آزادی
دلیری
وفا

دلاور تفنگ و قلم اندیشه مان را
با چه دلی با خود بگوییم دگر نیستی
که ایمان بیاوریم به رهایی
باور کنیم به فردا ها
نهراسیم از بن بست
از سکوت از سکون
فقدان ات قحط وفا
خشک سال صفا و یاری ست آصف جان
این شبیخون را کوه بر نمی تابد
آصف جان