سرآسیمَگی مان گناهِ شما
تباهیِ مان اشتباهِ شما

سیاهیِ پیوسته ی روزگار
رقم خورده از دستگاه شما

به تقویم تان نامی از روز نیست
سیه تر ز شب ها، پگاه شما

ز چشمان شیطان نگه می کنید
پلید است یک سر نگاه شما

به آیین تان نیست جز جهل و جور
تباهِ تباه رسم و راهِ شما

نواله خورِ آخُرِ دشمنان
به اصطبل دشمن پناهِ شما

شرر گُسترِ پهنه ی خاک ما
پژولیده گی ها گواهِ شما

سزا تان به فرمانِ فردای داد
رسد زین همه کینه خواهِ شما