اگر چه منظره‌ای از غروبِ رنگین است
چه‌قدر قایق اردیبهشت غمگین است

به دستِ وحشی باد اوفتاده بی‌پروا
به روی دامن دریا که غرق در چین است

چه می‌کنند درختان پیر با سرما
جوان‌ترین غزلِ روزگارِمان این است

به روی عاقبتِ تیره‌ای که آمدنی‌ست
همیشه سایۀ این روزهای سنگین است

سلام –اول دیدارِ ماست با خورشید-
سکوت -خاطرۀ روزهای شیرین است-

هنوز اول راهیم، آسمان آنجاست
اگر چه پلۀ تقویم رو به پایین است