مژگان فرامنش

شاید دوباره سبز شود شوره‌زار مان
امّید سر زند به دلِ سوگوار مان

باران اگر به مزرعه یک بار سر زند
رقص آورد به آینه‌ی جوی‌بار مان

رنج و سکوت و این خفقان تا همیشه نیست
ققنوس سر برآورد از روزگار مان

ما رنج‌نامه‌های جهانیم و کس نخوان٘د
با این‌که سده‌ها شده از انتشار مان

شاید ترانه‌هایی که در خون سروده‌ایم
روزی گلی شکفته شود بر مزار مان

مژگان فرامنش