شکیلا شعله

دوباره از دل شب‌ها ستاره می‌گیرم
‏‎ترا ز جنگل و دریا دوباره می گیرم

‏‎قسم به غربتِ شب‌های بی‌سرانجامی
‏‎ز شرفه‌ی قدمِ تو شراره می‌گیرم

‏‎تو ای بلوط کهن پا، تو ای شکوه زمان
‏‎ترا به بیشه‌ی هستی اجاره می‌گیرم

‏‎ترا ز دست کلاغان شب به رسوایی
‏‎به پیش دیده‌ی خلق آشکاره می گیرم

برای اینکه بقاپم ترا ز چنگ کسان
‏‎عقاب گونه ترا چشم پاره می‌گیرم

‏‎ز بس تپید دلم، نبضم از تکان افتاد
‏‎ولی سراغ تو از من هماره می‌گیرد

شکیلا شعله