خالده تحسین 

من شبیه آب بودم، آب و آبی بلند
مثل بلخ و بامیان و مثل آن‌سوی خجند

من شبیه برگ بودم، برگ پاک نسترن
یا شقایق‌های وحشی یا چو برگ یاسمن

من شبیه نور بودم، من شبیه آفتاب
گرم و سوزان و درخشان، آفتاب بی‌نقاب

من شبیه عشق بودم، عشق رویایی و پاک
پر ز مهر و پر ز بخشش، پر ز شعر سوزناک

من شبیه باغ بودم، پر ز تاکستان یاد
پر ز انگور طراوت، پر ز توتستان شاد

قامتم سرشار بود از استواري غزل
قامتم پربار بود از یار و یاری غزل

می‌دویدم در میان کوچه‌باغ آرزو
می‌تپیدم در میان کوچه‌باغ آرزو

می‌نشست بر پنجه‌هایم، مرغ زیبای سخن
می‌نشست بر شانه‌هایم، کفتر آزاد من

نی سیاهی بود و نی زنجیر ظلم ناکسان
زنگ مکتب می‌شنیدیم، زنگ شاد مهربان

روزگاری رازناکی در کنارم می‌خزید
نرگس‌ستان عجیبی از نگاهم می‌پرید