دکتر عبدالغفور آرزو 

۱- نماز من نمازِ عاشقان هست
دعای من دعای عارفان هست
نماز و روزه و ناز و نیایش
برای دیدن رویش بهان هست

۲- اساس زندگی آب ست ای دوست
کویرِ تشنه بی تاب ست ای دوست
ندانم روزه رازِ آسمان یست
و یا اندیشه ی ناب ست ای دوست

۳- رموزِ روزه رازِ زندگان یست
نشاطِ نشئه بخشِ آسمان یست
نیوشیدم که نوشیدن حرا مست
حرام آری شرابِ ارغوان یست

۴- به بزمِ روزه نوشیدن حرا مست
نخوردن راز عریانِ صیا مست
کنار چشمه و لب تشنه ای دوست
بگو این جبر جاری را چه نا مست؟

۵- رموزِ روزه را تر م یسرودی
عباداتِ معطّر م یسرودی
به چشمم تشنگی مرگ یست عریان
خداوندا مستّ م یسرودی

۶- اساس زندگی را آب گفتی
خدایا نکته ی نایاب گفتی
بنوشان و بنوش آیین عش قست!
سبو بر دوش ای دل ناب گفتی

۷- به فتوای محبت روزه ت رست
فقیه فهم ما چون گوش ک رست
هرآنکو سردهد فتوای تازه،
به قولِ کاکه های شهر نرّست

۸-رموزِ روزه را از تشن هلب پرس
ز کُرد و تُرک و تاجیک و عرب پرس
بجوشد چشمه از چشمِ مسلمان
خدایا از منی بی تاب و تب پرس

۹- تموز و تشنگی و کار دشوار
به لب آورده جانم را، جهان دار!
فراتر از توانِ ماست روزه
نمی دانی چه باشد امر دادار؟

۱۰- بگو «لاتشربوا » حکمِ شرا بست
حلال جاودانی جام آ بست
فقیرِ تشنه، نایاب ست ای دوست
رموزِ روزه در ام الکتا بست

۱۱- مرا با روزه رازِ عارفان هست
سماع صوفی دل عاشقان هست
به مستی م یسرایم نی مشب ها
شَکوه خلوتِ رندان شبان هست

۱۲- نمی دانم چه م یگویم خدایا
همی دانم که م یمویم خدایا
به اوج عشق و مستی روزه دارم
ه مآوا با فراسویم خدایا

۱۳- شباهنگام هنگامِ قیا مست
شهودِ مستی و شهدِ پیا مست
سرودِ بی نیازی را نوازم
سماعِ دل به آهنگِ صیا مست

۱۴- بسانِ نی تهی از خویشتن شو
نیستانِ محبت را سخن شو
رموز روزه را دریاب ای دوست
بهارستان رازِ ذوالمنن شو

۱۵- رموز روزه و راز بزرگی
بود اندیشه پرداز بزرگی
شنیدم در نمازِ بی نیازی
شباهنگام، آواز بزرگی

۱۶- دل و دین را به ایما می فروشم
به آن آیینه سیما می فروشم
نگارم روزه دارد، روز هی عشق
نمی داند که خرما می فروشم

۱۷-به هر سو خرخری و خرسوار یست
بساطِ چرس و بنگ و روز هخوار یست
صفیرِ عزّت و آزادگی مُرد
نفیرِاختطاف و انتحار یست

۱۸-اگر بحرِ محبت کوسه دارد
ره قشلاق یارم شوسه دارد
به پای دل رسم هنگام افطار
نگارین سفره اش سنبوسه دارد

۱۹- نگاهِ روزه دارم را بنازم

به نامِ نامی یارم نوازم
کنم افطار با سنبوسه ای دوست
سحر با بوسه کارم را بسازم

۲۰-روم در کوچه ی یارم شبانه
بخوانم تا سحر هر شب ترانه
چسان گویم چسان از کوز هی آب؛
و یا از قلوه سنگِ عاشقان