در من،
زنی که بوی وطن میدهد
واژه ها را با زبان
چشم میکارد،
که بهار
فصل رویش قابلیت هاست
و آغاز هر رویش
از ریشه ست
و من
از انحنای لبخندم دوباره
جوانه میزنم
به حافظه ی عنکبوتی که
زیر آوار این غربت ناتمام
خزیده است ،
و اولین
و آخرین
حرفش
زن ، زندگی ، آزادی ست!
