نصیر مهرین 

بیست سال پیش، دستان پاکیزه ی ایشرداس عزیز، نهال فرهنگی- اجتماعی کابل ناتهـ را در سرزمین فرهنگی کشور صمیمانه نشاند. شخصیتی که اندوه زمانه ی چند دهه ی پیش را می شناخت و رنج مردم میهن و رنج هندوباوران و سیکهـ های کشور بیشتر از دیگران برایش شناخته شده بود وملموس.
در این دو دهه جلب و جذب شاعران ونویسنده گان، فریادگرشدن آلام هم میهنان به فغان آمده، سخن از تاریخ وادب و فلسفه وهنر و ناهنجاری حاکم، در برگهای این نهال برومند و به ثمر نشسته، پیام شفاف و عطرآگین داشته است.
یکی از ویژه گی های نشریات کابل ناتهـ این هم است که در پیوند با اوضاع افغانستان، انسان وانسانیت را در محور قرار داده است. اگر اعتراضی در میان می آید، به نظر نگارنده متوجه آنانی است که از مظالم و جفا ها در حق هندوباوران وسکهـ کشور سخن بایسته وشایسته نگفتند. اما کابل ناتهـ از همه درد ها واز دردهای همه گان با وارسته گی وپاکیزه گی سخن گفت. این است که امروز نشریات کابل ناتـهـ، درخت پرثمری شده است که ده ها هزار علاقمند در سایه اش نشسته اند. کابل ناتهـ و آرشیف آن گنجینه ی گرانبهایی را برای علاقمندان در دسترس نهاده است.
بیست سال غمخواری یک نهاد، ودر پهلوی آن کار برای نیازهای اقتصادی و روزانه، مشغولیت با نهاد هندوباوران در اروپا، تأمین تماس با فرهنگیان، انعطاف در برابرناز وقهر و آرزو مندی ها گوناگون، پشتکار و زحماتی را نیاز دارد که ایشرداس عزیز به آنها لبیک گفته است.
من به این مناسبت، بهترین آروزهایم را برای این دوست ونویسنده عزیز ابراز میدارم. شایسته آن است که از این زحمات طی محفلی قدردانی نماییم.

ایشرداس عزیز و خانواده اش به سلامت باشند و کابل ناتهـ دارنده ی عمر درازتر.