در فصل ویرانیِ خاک

عصر عریانیِ باغ

چه سود از

سراغِ چراغی گرفتن ؛

که دیریست

از بلای بلاهت

تن و جان سپرده به تنویرِ

جهل و جنایت

به کینه

به تحقیر

به تکفیر

به غارت

‌‌‌‌‌‌ به تکبیرِ ظلمت

به تسعیرِ وحشت


در فصل مذمومِ آلودگی ها

جهان می رود

از هوای رهایی

رهایش و دانش

به گنداب نکبت…


آرش آذیش