چشمانت شالی زاریست،
که من خودرا درآن گم کرده ام؛
در دیار مژهایت هیچ آشنایی نیست مرا؛
آسمان نم نمک می بارد،
وبه گل های پیراهنم آب می دهد
پیراهن گل گلی ام را که تو خیلی دوست داشتی
خیس می شود...
وپناه می آورد به سطح اندامم!
عابرین که از راه میگذرند،
چتربه دست می ایستند؛
ومرا درچشمان تو نظاره میکنند...
به همین سادگی من دلداده ترین
دختر فلم می شوم وچشمان تو؛
رمانتیک ترین سینمای جهان!


ادیب. 1401/6/2