صنم عنبرین

لوای فتح برافراز باز بر دل من
بگیر دست مرا و ببر به منزل من

همیشه بی خبر از من گذاشتی رفتی
فدای اشک که یک دم نبوده غافل من

به خود که غرق شدم زنده ماندم و دیدم
به غیر وصل تو حلی نداشت مشکل من

به سینه‌ی تو به صد خون دل شدم نزدیک
خودم نیامدم امید بوده حامل من

خدا بیا و به من لطف کن پس از مرگم
بساز معبدی از جنس عشق از گل‌‌‌ِ ِ من

صنم عنبرین