کابل ناتهـ، Kabulnath



 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Deutsch
هـــنـــدو  گذر
آرشيف صفحات اول
همدلان کابل ناتهـ

دريچهء تماس
دروازهء کابل

 

 

 

 

 

 
 

              مهتاب ساحل

    

 
زن

 

 

دوزخ نماد روشنی از روزگار زن
در این ستم‌سرایِ نفس‌سوزِ ناوطن


یک قوم شب‌پرست، همه منکران عشق
مهتاب را فکنده به دندابه‌ای لجن


در این اتاق، اتاق نه؛ بلکه اجاق داغ
محکوم بودن است «من» این ظرف ناشکن


آزادی‌ام کبوتر گلدوزیی که مُرد
با سوزنی به سینه به هنگام دوختن


سربازی‌ام که زخمی و با زندگی خویش
افتاده سال‌هاست به یک جنگ تن به تن


این بیت‌های سرخ، غزل‌زخم خون چکان
محصول مشت‌هاست که خوردم دهن دهن


محشر نمی‌شود که خدا بیم دارد ازـ
چشمان اشک‌بار من و خواهران من


***
من مرده‌ ای شبیه تمام گذشته‌گان
دیگر چه فرق می‌کند این پوست با کفن

 

بالا

دروازهً کابل

الا

شمارهء مسلسل   ۴۰۵    سال هــــــــــژدهم                حمل           ۱۴۰۱    هجری  خورشیدی         اول اپریل   ۲۰۲۲