داکتر علی رضوی غزنوی در سال 1307 خورشیدی در ده لیندر از مربوطات جغتوی ولایت غزنی دیده به جهان گشود، و در سال 1380 خورشیدی در اثر بیماری در شهر سانفرانسیسکو ولایت کالیفرنیای امریکا در 73 سالگی چشم از جهان فروبست.

داکتر علی رضوی نخست در زادگاهش درس خواند سپس در جوانی به کابل آمد و هم زمان با کار مطبوعاتی، آموزش علوم اسلامی، زبان عربی و انگلیسی به تحصیلاتش ادامه داد و از دانشکده ی ادبیات دانشگاه کابل به گرفتن لیسانس مؤفق گردید. مطالعات گسترده و تسلط او بر ادبیات عربی و فارسی باعث شد که مدتی نیز در همان دانشکده به عنوان استاد به تدریس بپردازد.

داکتر رضوی در دهه چهل خورشیدی معاون و مدیر مجله ی آریانا و یکی از نویسنده گان دایره المعارف آریانا بود و ترجمه ی او از کتاب ملامتیان ـ صوفیان و جوانمردان برنده ی جایزه مطبوعاتی کابل گردید. او در دهه پنجاه خورشیدی به گرفتن بورسیه ای از دانشگاه مشهد نایل شد و پس از به دست آوردن دانشنامه فوق لیسانس از دانشگاه مشهد به تهران رفت و از دانشگاه تهران دکترای ادبیات فارسی را بدست آورد

در سال 1357 خورشیدی جلد اول (نثر دری افغانستان ـ سی قصه) را به همت بنیاد فرهنگ ایران در تهران به چاپ رساند و در سال 1380 خورشیدی جلد دوم نثردری افغانستان مقاله ها، بررسی ها را به همت بنیاد انتشارات جهانی در پشاور به نشر رساند.

داکتر رضوی یکی از استوانه های مقاومت راستین فرهنگی بود، چه در دوران اشغال افغانستان و چه پس از آن او در سنگر قلم و فرهنگ یک لحظه خاموش نشست. به ویژه پس از سال 1362خورشیدی که با خانواده مقیم امریکا گردید، تلاش پیگیر او در مقاومت فرهنگی بی نظیر است او در امریکا در آفرینش مجله های خراسان، نامهء خراسان و هفته نامه ی امید نقش محوری داشت و افزون براینها، مقاله های فراوانی از او در گسترده ی تاریخ، جامعه و فرهنگ افغانستان در نشریه های گوناگون برون مرزی به نشر رسید.

داکتر رضوی افزون بر کار نوشتن، چهره ای آشنا در کنفرانس ها، سیمینار ها، و مصاحبه های رادیویی بود و حضوری فعال در محافل دینی، فرهنگی و اجتماعی افغان ها داشت و تا آخرین لحظات عمر از وطن و فرهنگ فارسی عاشقانه و بی باکانه پاسداری نمود او عیاری مرد، مؤمن آگاه و دانشمند درد آشا و متعهد بود.