کابل ناتهـ، Kabulnath
رفعت حسینی
هزار ساله سخن
به عاشقانه ترین شیوه
رخ به روی جهانست
این دقیقه های مبارک:
که نقشِ یاد و نامِ ترا دارند
وز آخرین تعصبِ آیینِ عشق
رازها دارند
جوان ترین تپشِ شعله های آتش را
به ذهن، می بخشند
و از ادبِ شرقی و وقارِ گرانبار
هزار ساله سخن را
به یاد می آرند!!
برلین دلو 1376 شمسی
جنوری 1997 مسیحی
مردانیکه
نیستند
صدها کلیدِ آن درِ نگشوده
در طلسمِ منزوی قفلی مدفون گشت.
و در تقاطع راه های زمستانیی انتظاری سرسام گرفته
از عبث، اکنون
چشم زردِ نرگس
بیمار دوری تست و چشمان شهرها
مریضِ مردانیکه نیستند.
وزهیچ حاشیهء شب گونهء افق امروزینِ تأریخ، نیز
پیدا نمیشوند:
عصا به کفی
یا، سنگین صلیب بر دوشی
یا خواهندهً بخشایشی از خدای.
و من، از مردانی که نیستند
و از غصه های شهر های آفت
روزی
برای یادهای دورِ در حافظه مانده گفتم
چیزی نگفتند
هیچ چیز.
سوختند
با تنگی نفس، سوختند
و خاکستر آنها
در کهکشانِ گمشده گی
پراگنده گشت!!
المان خران، 1994 مسیحی