شایق جمال
خدمت شما فرزانه گان عزیز، چند دو بیتی از شاعر خفته در فردوس برین زنده یاد شایق جمال، تقدیم میگردد. آنان را که به کلام گران ارج و زبان شیرین و لطیف این وارستهء روزگار پیشین، آشنایی اندک دارند، به یقیین نیکو خواهد آمد.
به باغی ســاز کی سر باشه خوبس
ز گل هـــــا دامنت پر باشه خوبس
فلـــــک بیــــــجا مریزان آب چشمم
اگــــر در باغ بــــابر باشـــه خوبس
تا ببزم یار خود را تیلح هر کس میکند
نوکری والا مـرا تنها چرا پس می کند
گوش کن تا بشـنوی از بزم او پیغام ها
تیلفون دل بــبین هردم شرنگس میکند
دلم کی سبـــــــحهء صددانه می شه؟
همیشه ســــاغر و پیـــــمانه می شه!
برآیـــــــــد نور از گبـــــــر و مسلمان
چو یـــار مـــن برون از خــانه می شه
ز من بعید مشو چون شدی به عید قریب
قریب عـــبد خدا را بعــــید شو ز رقیب
هلال عیـد چو شمشـیر میخرد به سرم
که من به عید بعیدم ز آســـــتان حبیب
تـــــنها نمی خورم بســـــــر دوستان قسم
گر لقمه یی به زحمت و خواری دهـد مرا
دنبــــــــال یار رفتن و چالاکی رقیب
یاد از همان سـگان شکاری دهد مـرا
گردون دون که نوت هزاری دهــــد مرا
با صد نیاز و ناله و زاری دهــد مـــــرا
با عاجزان گرفته بسی تنگ روزگار
جو جو شدم که نان جواری دهد مرا