به لیلا صراحت روشنی
شبگیر پولادیان
تصویر ویران
ای سر آویخته از داربست آیینه
های ای تصویرویران در شکست آیینه
در جنون آباد دریا موج در موج آرزو
آمده زاقصای مستی مست مست آیینه
میرسی با صورت کوبیده از مشت قرون
محوونا پیدا کنون از دور دست آیینه
تا همیشه عشق را در چهرهً خوب تو دید
آن همیشه عاشق زیبا پرست آیینه
ای بیابانگرد لیلایی که مجنونی نماند
تاستاند داد عشق از ضرب شست آیینه
خاور خونین آعاق خدا را آفتاب
چشمه سار نور جاری در نعشت آیینه
مریمی از واژه های قدسی شعرو شعور
پرنیانی از حریر بی گست آیینه
بیکرانی را کردن جاودان پر زدن
جاودانی را جهان بود و هست آیینه
برتن از درد رهایی درد و داغ زیستن
ای رها از چار چوب بندوبست آیینه
اختر افشاند ره دامانت سیاهی های شب
صد چراغ آرد به دیدار تو دست آیینه