|
کابل ناتهـ، Kabulnath
|
پرتونادری
کبوتران گمشده
وقتی که بامداد بالهای سپيدش را به کرگسان دشتهای تباهی هديه می کند خورشيد با شرمساری بزرگ خويش چه خواهد کرد وقتی که قحبه زاده گان سيه چرده از آن سوی سرزمينهای شقاوت پای در رکاب فاجعه می ايند و با پستان بريده ء دختران دهکده بازی می کنند خوزشيد با شرمساری بزرگ خويش چه خواهد کرد
آن کی بر فراز گلدسته ايستاده است رستگاری را صدا نمی زند آن کی بر فراز گلدسته ايستاده است تصوير صدايش در آيينه ء خلوص رنگ باخته است شايد دزديست که در هفت پشت کبوتران دهکده را نشانی کرده است
ديروز در چشم کور حادثه ديدم کسی کنار کبوترخانهء خويش می گريست و هيچ نمی دانست که در کدام بيشه ء بد نامی کبوتران گمشده اش را جستجو کند کبوتران گمشده ء او شايد دسته دسته از بام بلند انتحار پرواز کرده کبوتران گمشده ء او شايد ديگر هيچگاهی بر نگردند
جولای دو هزارو دو شهر پشاور
************* (())
قافيه های پراگنده
دختر همسايه ء من شبانه رويا هايش را بر درياچه های حادثه بادبان می افرازد و آنگاه قافيه های فروبسته ء گيسوانش در ذهن هجا های باد پرا گنده می شوند
دختر همسايه ء من آيينه را بيشتر از مادر خود دوست دارد دختر همسايه ء من شب در انتظار لحظهء ديدار چه بيتابانه مفهوم بيرنگ عشق را روی چادر نمازخويش گلدوزی می کند آن سان که من در يک شب تاريک روی گونه هاي قرميزينش گلی نشاندم از بوسه های داغ
دختر همسايه ء من شراب خانه گی می نوشد و بد مستيهايش را با بوسه های سر بسته ء پيغام برای شب مبادايي درخانهء من به عاريت می گذارد
وقتی مادر تشنه گي هايش را در چايجوش منگ گرفته ء غربت روی ديگدان عهد عتيق می گذارد دختر همسايه ء من در ايمیل تازه ء خويش می نويسد : يار زنده صحبت باقی !
جولای دو هزار شهر پشاور ***********
|
