|
کابل ناتهـ، Kabulnath
|
م، نسیم «اسیر»
تشویش از ریش
گویند که در کله اگر ریش نباشد کس عقده گشای گره خویش نبـــــــــــــاشد ریش آمد و دیدیم در آن کشور ویران کاین پشم به جز مایهٌ تشویش نبـــــــــــاشد این رشته به زخم دل غمدیدهء مردم غیر از نمک سوده و تخریش نــــــــــباشد در مشرب اسلام دو رنگی و دویی نیست زین جمع کسی نیست کش این کیش نباشد بر مصطبه با نام گرامی مجـــــــــاهد چون نیک ببینی دغلی پیش نــــــــــــباشد کس در غم بیچارگی اهل وطن نیست کس در پی تسکین دل ریش نبــــــــــــاشد برخلق خدا حکمروایی به عدالت در خصلت این خیل دراویش نــــــــــباشد از چور و چپاول چه کنم شور و شکایت گژدم صفتان را به جز از نیش نبــــــــاشد فکر سیه و سرخ اثر خودنگری هاست کس نزد خداوند پس وپیش نبــــــــــــــاشد جز توبه و تقوا که بود جوهر انسان آنجا سخن از عاصی و درویش نبـــــــاشد از شیعه و سنی بگذر، تاجک و پشتون این حرف و سخن سفسطه ای پیش نبآآاشد هشدار که معیار مسلمانی مردم ایزار و پکول و سله و کیش نـــــــــــباشد به هرکه دهی دست مپندار که نوشست بنگر که به نوشش اثر نیش نبــــــــــــاشد از دوستی پرچمی و خلقی حذرکن خصم تو جزین قوم بد اندیش نبـــــــــــاشد در فکر شکار تو کمین کرده خبرباش گرگ است ببین، دشمن تو میش نبــــــاشد در راه حقیقت سخن راست نوشتیم
از
هیچکس
اندیشه و تشویش نـــــــــــباشد برقوم مجــــــــــــهد سخن تلخ نوشتن هشدار «اسیر» این گنهی بیش نباشد
*********** |
