کابل ناتهـ، Kabulnath


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

نسیم «اسیر»

 

روزهای دراز و عمر کوتاه

 

 

وطن ز دامن تو دست ناکسان کوتاه

ز زینت چمنت آفت خزان کوتـــــــــــــــــــاه

به باغ و راغ تو دست جفا دراز مباد

ز کاخ و شاخ و ظلم ستمگران کوتــــــــــاه

نهال قامت آزادی تو خم نخـــــــورده

تو شاخ باروری، گل مبادا از آن کوتـــــــاه

حدیث مار و گپ ریسمان چسان گویم

که رنج مار فزون است و ریسمان کوتــــاه

غریق بحر حوادث شدی چه پیش آمد

شد از خمایت تو چشم پاسبــــــــــان کوتاه

ز نغمه های دل انگیز باغ نیست خبر

به گوش می رسد آواز بلبلان کوتــــــــــاه

فرو برند به حلقومت این جهان خواران

تو چرب لقمه نه ای دست دشمنان کوتـــاه

مگر دوباره ترا شادمان نخواهم دید

که راه دور و دراز است عمر مـــان کوتاه

دل حزین تو از مکر غاصبان خون شد

ز گردنت رسن جهل عاصیان کوتـــــــــــاه

به پاسبانی تو رهزنان کمر بستند

ز کاروان جلال تو، رهزنان کوتــــــــــــاه

فتاده اند به جان تو همچو مور و ملخ

که مور مار خورد، مار هم زیان کوتــــاه

دریغ و درد که خاک تو رفت مفت به باد

زمردمان بد اندیش، پاچـــــــــگان کوتاه

زمن به دشمن بدخواه تیره روز بگو

که پنجه دور کن از فتنه و زبــــان کوتاه

«اسیر» بلبل دستانسرای توست وطن

مباد بال امیدش ز آشیــــــــــــــان کوتاه
 

                            ترا چو کعبه پرستش کنم به کعبه قســــــم

                            به کفر و دین غرضم نیست، داستان کوتاه

 

(١) پاچه کوتاه کنایه از آدم زرنگ و حقه باز

 

5 می 1995 بن- المان

 

*********

بالا

دروازهً کابل

سال اول            شمارهً ٢٣         فبروری 2006