|
کابل ناتهـ، Kabulnath
|
م نسیم «اسیر»
درد غربت
ای وطن! ای بدنت زخمی و افــــــــــگار ترین ای سراپای تو آزرده و خونــــــــــــــــبار ترین
گرچه از شش طرفت پاره و ویـــــــران کردند باز محبوب ترین هســــــــــــــتی و دلدار ترین
آزمندان به وجود تو نظر دوخــــــــــــــــته اند تاجداران به هوای تو گرفـــــــــــــــــتار ترین
تب هجران تو عمریـــــــــست بجان افتادست ای طبیب دل ازرده و بیـــــــــــــــــمار ترین
شـــــــــــهد در کام من از فرقت تو زهرآگــین شهر زیر قدمـــــــــــــــــم بیتــو شوربار ترین
دوستان تو د راقصـــــــــــای جهان سرگردان دشمنان تو پر از فتنــــــــــــــــه و مکار ترین
همه جان ها بکف، امروز خـــــــریدار تو اند من به جان تو که از جمله خریـــــــــدار ترین
تو گرانقدر متاعی،مکرت دســـــــــــــت قضا داده امروز به سر پنـــــــــــجه ی بدکار ترین
صلح با کله بی سلیه شـــــــــــــــان نا موزون جنگ بر قامت شان، خوب و نمـــــودار ترین
سعی ها رفت که زنجیر اسارت شــــــــــــکند ای عجب؛ برده ترین آمد و بادار تـــــــــــرین
مرم از سبلت و دستار به تنـــــــــگ آمده بود اسفا! ریش ترین آمد و دســــــــــــــــتار ترین
ابر جزدانه بیـــــــــــــــــــــــــداد تبارد در باغ باغ را دامن ازین دانه پر از خار تــــــــــــرین
ریخت بال و پر آزادی میهن به قفـــــــــــــــس وا ازین تلخ ترین محــــــــــنت و دشوار ترین
بهر آزادی و آبادی آن خـــاک «اسیر» مرد با عزم ترین باید هشـــــــیار ترین
*********** |
