|
کابل ناتهـ، Kabulnath
|
سروده ی از وحید نجفی ارسالی محمود نجفی از برلین
خموشی
عجب کلام بی زبان در خموشی عجب سلام با عز و شان در خموشی سخن عقل گوید زبان دل کجا شد عجب صد زبان یک زبان در خموشی در طوافِ کعبه همه آواز خوانان به معراج رفتن چه آسان در خموشی خموشی بحر و سخن همچو دریا کبود و نبود ســـــــخن نهان در خموشی ببندی یا مبندی دریا بشور است بحر به بند و منیدش بیکران در خموشی در فغانست به هرجا نی سربریده در نیستان نی ها چه سان در خموشی به عشق بنگر چه رمزی در نهادش که سازش است چه سوزان در خموشی به خود بنگر که هستی و کجایی خود بخود بانی چه حیران در خموشی بنده هستی و بند در زندان خاکی خدا در خدایی چه پنـــــــهان در خموشی خموش و بشنو آواز نهانت کآواز نهــــــــــانست زبان در خموشی شنو اندر درونت با بی صدایی کمراز خود و راز دان در خموشی گر اینت با آن همراه و یکجاست سرانجام منــــــــــزل عیان در خموشی چو مرگ آید وحید مکن شور و صدائی که مرگست نوید جاویدان در خموشی ینوجرسی ـ امریکا
*********** |
بالا
سال اول شمارهً نوزده دسمبر و جنوری 2005/2006