از بشير سخاورز
قلمرو درد
كنون قلـــــــمرو دردم به زير ابرِ عبوس
دل شكســــــتهء سردم به زير ابر عبوس
نه موج لالهء سرخــــــم نه ارغوان بهار
گل وداعى زردم به زير ابــــــــر عبوس
گذشت خـــــيل غزالان و دشت خالى شد
و من هزيــــنهء گردم به زير ابر عبوس
عبوس با خودم و در جــــدال با خود من
بگو كه مرد نبـــــردم به زير ابر عبوس
چه خوب واجـــب تنهاييم به شهرغريب
چه خوب يكه و فردم به زير ابر عبوس
پريد مرغ امـــــــــــيد از كرانهء دل من
چو آشيــــانهء سردم به زير ابر عبوس