کابل ناتهـ، Kabulnath
|
بشير سخاورز
دست بوسى ابر بهار
بدست بوسى ابر بهـــــــــــار ميآيم زخشكسالى صد غم كنار ميــــــــآيم اگر چه خار مغيلان دشت بيرنگم برآن حصارهء باغى بكار ميـــــــآيم نشد بلور مرا آشيانه تاج مــــــحل مگر چو سنگ غريب مزار مـــيآيم براى گفتن حرف حقيقتست مگر كه نارسيده به منبر به دار ميــــــآيم چنان كه مصدر من آسمان روشن بود چو چلچراغ اميدى بكار ميـــــــــآيم پياده رفتنم عمرى ز خويش رفتن بود بخويش آمدن آرى سوار ميــــــــآيم
*********** |
بالا
سال اول شمارهً نوزده دسمبر و جنوری 2005/2006