رهرو طریق عــــــشق وه چه مـنزلی دارد

در تپـــــش بود هر جــا آن  که او دلی دارد

هر که را جنـــون درسرشور و غلغلی دارد

عالم گرفتاری خوش تســـــــــــــــلسلی دارد

جوشِ نالهء زنجیر باغ و سنـــــــــــبلی دارد

زیر گنبد نبلی چـــــــــــــــند یا اگرچون است

ذره ذره اندر خاک یا به زیر جیـــــحون است

یا چو قامت سروی یا چو بیدِ مجـــــنون است

همچو کوزهء دولاب هرچه زیر گردون است

یاترقی آهــــــــــــــــــنگ است یا تنزلی دارد

تاکه دیده بگشایی روبه سوی این گـــــلشن

نیست آرزویی چون آرزوی این گلــــــشن

بی زبان صدا آید از گلوی این گلـــــــــشن

پرفشانی عشق است رنگ و بوی این گلشن

هر گلی که می بینـــــی بالِ بلـــــــبلی دارد

گر دری شود بسته درب ها بسی باز است

در درون خاموشان گونه گونه یی سازست

زنده گانی و دنیا جلوه هایی از راز است

گر تعلق اسباب عرض صد جنون ناز است

بی نیــــــــــــــازی ما هم یک تغافلی دارد

قطره گر نیفتد کی درصدف دًر افتاده ســـت

مطرب ار بود بی درد ساز بی سًرافتاده ست

از هوای آزادی بند بر حر افتاده ســـــــــــت

بار شکوه پــــــــــیمایی بر دلِ پر افتاده ست

تا تهی نمی گردد شیــــــــــــــشه قلقلی دارد

پیشِ دوســـــــتان لفظ نکته های صرف افگن

عاشــــــــقانِ معنا را یک نگه به طرف افگن

زآن شرابِ خود جاناهر که را به ظرف افگن

خواه برتأمل زن خواه لـــــــب به حرف افگن

سیرِ این بهارســــــــــــتان غنچه و گلی دارد

در کدورتِ دل ها بی خودِ تجـــــــــلی باش

گر جنونی آید رو گرد کوی لیــــــــلی باش

پیشِ معبدِ عشاق همچنان مصــــــــــلی باش

زانفعالِ مخموری سرخوشِ تــــــــسلی باش

جبهه تا عرق پیماســــــــــت ساغرِ ملی دارد

در خموشی هســــــــتی ناله ها به دل جا کرد

صد دهان فغـــــــــــــان آمد تا گره دل واکرد

تا زمین نشــــــــد خونین کی کسی مداراکرد

رنج زنده گی بر ما نیــــــــــستی گوارا کرد

زین محیط بگذشــــــــــــتن درنظر پلی دارد

پیشِ قامتِ حسنت نیـــــــــــست قامت آن سو تر

می برد زخود مارا یادِ نامـــــــــــــت آن سو تر

صید ها بسی باشد گردِ دامــــــــــــت آن سو تر

می کشد اسیران را از قیامـــــــــــــت آن سو تر

شــــــــــاهد امل بیدل طرفه کاکـــــــــــلی دارد