|
کابل ناتهـ، Kabulnath
|
آرش آذیش
مرا عشق کافیست
با این ستاره ی آشنا آسمانم روشن است ماهتاب از شما آفتاب از شما با این چشمه ی پاکیزه سبز و سیرابم دریا از شما رودبار از شما با این عشق استوارترین ام گدانامه ها از شما شاهنامه ها از شما
* * *
کوه بند و چکاد و هر چه از این دست است قامت دیوانه گی هایم را به زانو نمی رسند مرا عشق کافیست فقط عشق کافیست
(())(())(())(())(())(())(())(())(())
وقتی تو میرسی
غریزه هایِ ِ به کهنسالی ِ زمین در من بیدار می شوند وقتی تو میرسی دریایی از مستی کوهستانی از غرور در من شکل می گیرد وقتی تو لمس ام می کنی پلنگی جوان درمن می غُرد وقتی می بویم ات جنگلی از زندگی در من سبز می شود رودباری از هوس در من جولان می کند وقتی می بوسم ات همه ی غزل های عالم در من مرور می شوند وقتی به گوشم زمزمه می کنی فصل شکفتن شعر ـــ بهار ِ واژه گان ـــ آغاز می شود وقتی نفسهایت را حس می کنم
*********** |
