کابل ،
ضجه واژه ها
از فریاد دردم
کم می آورند !

قامت آسمایی و
و بلندای دروازه شیرانت
در بیداد شیونم
خَم می آورند !

آه ، مادر وطن
فرزندانت چه شد ؟
که اینگونه نابکاران
بر هستی ات آتش و
بم می آورند !

دست ابلیس زمان
با انتحار و انفجار و انزجار
دسته دسته برایت ماتم
و غم می آورند !

آه ،
آه مادر وطن ؛
میدانم چقدر خسته یی
غبار ، غرش رعد و سیاهی
خشم ، بوی خون و تباهی ...
دور آشتی آسمان ست ،
با دود باروت ، خشم و پلیدی
اینگونه ست صلح " طالبانی " !!!


( ح. کوهستانی )