پیروزی دو قهرمان ورزش کشور، عبدالسمیع فیضی و حسین بخش صفری بر حریفان بلا روس و روس دربیست و هشتم دسامبر ۲۰۱۹، مایه ی شادمانی مردم و جوانان و گروههای مختلف سیاسی افغانستان گردید و موجی ازعواطف و احساسات همدلانه و لذت بخش را در میان شهروندان کشور پدید آورد.

شاید بتوان گفت قهرمان های ورزشی بعنوان نمادهای برانگیزاننده ی حس مشترک، الگوی هویت ملی را تبدیل به یک آگاهی جمعی می کنند و بدین ترتیب فرایند ملت سازی را سیرت جمعی و بصیرت اجتماعی می بخشند.
"بوردیو"، ورزش را در افزایش سرمایه اجتماعی مؤثر دانسـته و آنرا در تشکیل و تکوین "عادت واره" مفید فایده پنداشته است و کارکرد آن را در پرورش شخصیت، آماده سازي افراد جهت ورود به عرصه و میدان رقابت، تبـدیل و بـازتابنـدگی خشـونت فیزیکـی بـه خشـونت نمادین و جابجایی قدرت بدون خشونت مؤثر می داند (۵۷: ۱۹۸۴ ، بوردیـو) .

با تکیه براین سخن، ورزش و قهرمان های ورزشی درافغانستان بعنوان سرمایه های اجتماعی که ارزش ها وعواطف مشترکی را بصورت نمادین به "عادت واره" آگاهی بخش، تولید می سازند، نقش عنصر معنوی، عاطفی و فرهنگی نیرومندی را در تکوین هویت ملی و قدرت همانندگر اجتماعی و پرورش شخصیت های مرجع بازی می کند.
بنابراین، شاید بتوان بصورت اساسی، عناصر و کلیدواژه هایی را که درتکمیل و تکوین پروسه ی هویت ملی و فرایند ملت سازی نقش بنیادینی ایفا کنند، در تبارز نمادها، مفاهیم و گزاره های عناصر ذیل برجسته نمود:

۱. غرورملی:

قهرمان های ورزشی با کسب پیروزی های خویش، عنصر "غرورملی" خفته در پستوی اذهان قومی فرافگن را به یک امر ملی تبدیل می کنند و حس معطوف به تعلقات پاره فرهنگ ها و احساسات قومی را به سطح یک الگوی مشترک و کلان سیاسی ـ ذهنی ارتقا می بخشند.

۲. حس رضایت جمعی:

پیروزی ورزشکاران می تواند حس "رضایت جمعی" از توسل به یک "وجه عاطفی مشترک" را برجسته کند. تعلق خاطر به یک پیوند جمعی، رضایت از نسبت داشتن به یک آدرس مشترک را بنام وطن، عمق عاطفی و اسودگی خاطر می بخشد.

۳. اعتبار بین المللی:

پیروزی قهرمان های ورزشی درصحنه ی رقابت های جهانی، به نام رسمی و عنوان سیاسی افغانستان، اعتبار بین المللی کمایی می کنند. این اعتبار، حس فرحبخش تعلق خاطر جمعی را به چنین نام و عنوان کلانی، افزایش می دهد.

۴. اهتزاز پرچم ملی:

در میدان های ورزشی و درهنگام پیروزی ورزشکاران، "پرچم" افغانستان بعنوان یک نماد هویت ملی، به اهتزاز درمی آید. این اهتزاز، شور و شعور عمومی را به یک سمبل هویت بخش معطوف می سازد و به مثابه یک رنگ و نشانه ی شوق آفرین، در خیابان ها و موترها و بربام خانه ها و شانه های جوانان به نمایش و ستایش عمومی در می آید.

۵. حس افتخار:

ورزشکاران افغانستان بعنوان چهره های نمادین، مورد افتخار بی شایبه و حمایت احساسی بی دریغ شهروندان قرار می گیرند چرا که پیروزی آن ها در رقابت های جهانی به مثابه یک سهم و میراث مشترک هویتی و عزت جمعی تلقی می گردد و بدین ترتیب، با تکرار این پیروزی ها، تفاوت های قومی و اختلافات سیاسی در پرتو این افتخار نمادین، تحت الشعاع قرار می گیرد.

۶. شادمانی و نشاط همگانی:

نهادهای ورزشی و ورزشکاران مدال آور بعنوان الگوهای همبسته گر، مایه تکثیر شادمانی وموجب احیای نشاط همگانی می گردد. این شادمانی و نشاط، بنیاد یک پویایی عاطفی را بعنوان یک امر پیوند دهنده وزنده ی اجتماعی گسترش و آموزش می دهد و بدین وسیله کارکردهای مفید همگرایی و همدلی و همگن سازی روح جمعی را نسبت به یک امر مشترک، وسیع تر می سازد.