ستا د مينې پر زړو لارو قدم ږدم
د خپل زړه پر پرهارونو مې مرهم ږدم

زما د تېرې شپې د خوب تعبير به څه وي
چې گلونه دې پر زلفو خم په خم ږدم

ستا د سترگو د کتاب غزل چې لولم
توره کرښه پر وجود او پر عدم ږدم

ستا له گلو اننگو نه مچې اخلم
پر سرو گلو مرغلرې د شبنم ږدم

چې پر هر لوري روان يم تاته رسم
هر يو پل مې ياره ستا پرلوري سم ږدم

لا دې ډکه ده لمنه زما له اوښکو
لا دې اوس هم پر ټيکري گل دې ماتم ږدم .

کابل
۱۱-۵ -۲۰۱۸