خورشید گونه
بر من تابیدی
یخ وار
در خود شکستم
این اغاز بهار بود
تابستان جاری می شوم
تا پاییز
به دریا باز گردم
زمستان ،
پیراهن بلندی از برف
به قدم دوخته است

به پری گک دریایی ای می اندیشم
که با خیال افتاب
اب می شود