در زمان رژیم شاهی شاید هفتاد سال پیش استادی وارسته ، خوش لباس و موقر در یکی از دانشکده های دانشگاه کابل مشغول تدریس بود. پس از ختم درس شاگردی پرسید: استاد شما هر روز نکتایی می بندید آنهم در این هوای گرم... آیا ا‌‌ٔ‌ذیت نمیشوید؟ استاد که از این پرسش ناگهانی حیرت زده به نظر میرسید گفت: وقتا من در انگلستان درس می خواندم قرار بر این بود که همه باید نکتایی ببندیم و حالا من عادت کرده ام. استاد کمی مکث نمود و سپس چنین ادامه داد: آیا میدانید نکتایی چه تغییری در زندگی انسان ها ایجاد میکند؟ چون شاگردان همه خاموش ماندند استاد ادامه داد: هر کسی نکتایی می بندد باید یخن پیراهن اش پاک و تمیز باشد درین صورت دریشی ایکه به تن میکند همچنان پاک و اطو شده ، بوت هایش پالایش دیده و حتا به ریش و بروت اش رسیدگی نماید. از سوی دیگر آنهایی که میخواهند سر شان به تن شان بیرزد و در اجتماع جایگاهی داشته باشند باید این معیار های پذیرفته شده که نشانه یی از فرهنگ متعالی نیز محسوب می شود به کار گیرند.

با اجرای این رویکرد ها در وهله ی نخست این شخص به خودش احترام میگذارد چون به این سر و وضع با وقار راه میرود و درهر قدم احساس بزرگمنشی می نماید و سپس از سوی دیگران نیز احترام می شود. شوربختانه در سرزمین ما با آنکه فرهنگ نکتایی پذیری تا اندازه یی راه افتاده بود ولی با آمدن مجاهدین و بویژه در دوره عمارت طالبان ، بود و نبود ؛ باد هوا شد و در ر‌ژیم به اصطلاح دموکراسی ی ساخته و پرداخته بن تا امروز؛ جزعده یی محدود بیشترین با لباس های بیگانه و محلی ما (پیراهن و تنبان ، چپن ، پکول ، دستار و...) همان که به تن دارند به دفاتر رسمی حکومتی و دولتی میروند و به کار می پردازند. اگر نقدی یا انگشت انتقادی به سوی شان دراز شود یکی نکتایی را افسار ، دیگری صلیب و... قلمداد میکنند و به هر نحوی شده است یک قدم به جلو را ؛ می برند به عقب. من نقل قولی را شنیده ام که امیدوارم صحت نباشد.

میگویند در زمان حکومتداری حامد کرزی یکی از وزرای اطلات و فرهنگ منسوب به یک دوره اش با پیراهن و تنبانی که شبانه میخوابید با همان چین و چروک در لباس اش ، روزانه به دفتر میرفت و ایکاش این پرداخته گواهی بیش نباشد. اما من مطمین ام همین حالا برخی از افراد به این عملکرد پایبندند که در برخورد با آنها دل و دماغ انسان را سخت می آزارد و بد به مشام میرسد.
با آنهم اگر همه را نادیده گرفت آیا می شود چند دستگی ، ناهماهنگی ، رنگارنگ بودن و بی سلیقه گی را نادیده گرفت؟ به هیچ وجه!

یاد استاد دوراندیش و خوش لباس گرامی که به ما فهماند با بستن یک نکتایی نتنها پاک ، خوش لباس و با سلیقه جلوه میکنیم بل باعث وقار ، عزت و آبروی ظاهر ما نیز می شود و با اجرای این رویکرد ، آگاهانه یا ناآگاهانه ما را قدمی به سوی یک جامعه ی مرفع و با فرهنگ میکشاند و به معرفی میگیرد.