کابل ناتهـ، Kabulnath



 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Deutsch
هـــنـــدو  گذر
آرشيف صفحات اول
همدلان کابل ناتهـ

دريچهء تماس
دروازهء کابل

 

 

 

 

 

 
 

   

محمود فارانی

    

 
زیباروی

 

 

 

با تن لرزان و از سرما کبود

در کنار کوچه ای استاده بود

گیسوی آشفته و چرکین او

بررخ بیرنگ او افتاده بود

 

***

 

دانه های برف می آمد فرو

باد سرد شام‌گاهی می‌وزید

او همی لرزید و از سلی باد

بیشتر در جامهء خود می خزید

 

***

 

لنگ لنگان سوی خانه می‌دوید

پیرمردی شیشهء تیلی به دست

پای او لغزید ناگه روی برف

او فتاد و شیشهء تیلیش شکست

 

***

 

کودکی فریاد می‌زد، می‌گریست

برف را می‌کرد پیهم زیر ورو

می نمود آنجا میان لای و برف

پول‌های خویشتن را جستجو

 

***

 

چشم مخمور گدای خو برو

سوی او گاهی نگاهی می‌نمود

از غم کودک دلش می‌سوخت لیک

در میان چادرش پولی نبود

 

***

 

رهروی چاق و تنومندی گذشت

از کنار ماه‌روی بینوا

از شگاف پیرهن چشمش فتاد

بر تن سیمین و زیبای گدا

 

***

 

از تبسم باز ماند لب‌های او

برق خواهش‌ها ز چشمانش جهید

پیسه ای در چادرش افگند و گفت:

خیر خواهی با چنین ساق سپید؟!

 

 

بالا

دروازهً کابل

الا

شمارهء مسلسل ۳۴۲     سال  پـــــــــــــــــــــــــــــــانزدهم              اسد/سنبله    ۱۳۹۸       هجری  خورشیدی        شانزدهم اگست  ۲۰۱۹