تپش حیات دارد لب مست باده نوشت
تنش نشاط دارد دل سخت دیر جوشت

چو ز ره رسم ، بگیرم به کنار خود نشانم
که هزار بوسه ریزم به صفای بر و دوشت

بنشین کنارم امشب که هزار قصه دارد
دل تنگ ناله ریزم به هوای لب نوشت

اگرم به خنده گویی که ز ناله لب فرو بند
دهمت دو بوسه ء تر ، بکنم دمی خموشت

به جفا اگر بریزی خون من به دست ناز ات
ز کفن نوا برآرم که : حلال باد و نوشت

بنوازی گر به مهر ام ز سر وفا و یاری
به سریر عرش ندهم الم و غم و خروش ات

لب من سبوی خالی ، بنوازش ای توانگر
گهی با عتاب گاهی به دو بوسه ء خموشت

به هوای چشم مستت دلم از نشاط پر زد
بگذار غرقه گردم به نگاه می فروش ات


همه رند و مست گردم چو نظر کنم به رویت
تو صفا و زهد مپسند، ز (بهار) خرقه پوش ات