خلیل الله حس زاده را از ایام نوجوانی میشناسم ، او آن زمان ساکن بازار خوش کوجه زال خان محله خواجه عبدالله مصری ، محل ایکه اکثر شاعران ، نویسندگان ، محققان ، وخوشنویسانی مانند استاد زنده یاد محمد علی عطار هروی می زیست بنده عاجز هم با پدرم مرحوم منجم باشی هروی درآن کوچه زندگی میکردیم ، او درزمان نوجوانی علاقه به شعر داشت ، اوایل شعر میخواند و سپس خود شعرمی سرود. او درایام نو جوانی کارگرتخلس میکرد و ازجوانان فعال فرهنگی و اجتماعی و سیاسی هرات به شمارمیرفت ، اشعار بسیارانتقادی علیه زمانداران مستبد آن زمان می نوشت ، او جوانی احساساتی بود از بی عدالتی بسیار رنج میبرد حتی گاهی گریه می افتاد. زنده یاد حسن زاده دراکثرمحافل شعرخوانی ازانجمن ادبی ، گرفته تا انجمن ناظم هروی ، انجمن سخن انجمن مهتاب شرکت می جست او ازدوستان نزدیک براتعلی فدایی ، زنده یاد استاد تابش ، سید ضیاالحق سخا ، نظام الدین شکوهی، محمد ظاهررستمی ، علی شاه حکیمی ، زنده یاد محمد ناصرکفاش ، ولیشاه بهره و درحقیقت همه شعرآی هرات بود. یکی ازخاطرات ایام قدیم او درنوجوانی برای رفتن به مکتب و انجام کاری های شخصی ازبایسکل استفاده میکرداو حتی در زمستان و هوای سرد با یک شال دور سرو گردنش میپیچید و با بایسکل به محافل میرفت ، فقط درچند سال گذشته با موتر سیکل درشهرحرکت میکرد . سال گذشته که او را درهرات دیدم ازموترسیکل پیاده شد و مرا مقداری با خود برد و کمی با هم گپ زدیم او انسان بسیار فروتن ومهربان بود و ازبی عدالتی ها بشدت رنج میبرد و همیشه از ضعیفان و دردمندان حرف میزد و از زورمندان به شدت انتقاد و آنها را دراشعارش می کوبید شاید هم به همین علت به شعر رو آورد بنده همیشه رنج و درد او را نسبت به ضعیفان و دردمندان و فریاد او علیه ظالمان را میشندیم . روح اش شاد و یاد اش گرامی باد