هر بار
با سنگ واژه زخمی ام میسازی
و بلور آرامشم را میشکنی
بگذار ماه را ترسیم کنم
ماه را برهنه چون آب ترسیم کنم
که یگانه وفا دار منست
باور کن
من روزهاست مرده ام
وهمرا با جوانی ام
گور خودم را جستجو میکنم
تا آرام بخوابم
و توهم راحت شوی
میدانم
هر شب مهتاب خاکسترش را
بر گورم میپاشد آرام ارام

زیور نعیمی