هچگاهی بی تو نبوده ام
جاری بوده یی در عاطفه ام
اما درد های تاریکم را
روشن میکنی
وقتی درین هوای غمناک
پنجره را می بندی
وباغ پر از پرنده وپرواز ذهنم
پاییز می شود
وگنجشکان تشنه ی دستانم
بی هیچ آشیان
بی هیچ انتظار
یخ میزنند



زیور نعیمی